Capurannë 2005

• 

audio           

Capurannë 2005

Zë në va l’annë viécchië

kë na carrëttata ‘é ‘uaië

chë cunzégna a u nuovë

chë smovë lë primë passë

rént’a lë štraccalë.(1)

‘Uaië…Quanta ‘uaië!…

Oddijë ché disaštrë p’u munnë!…

Povërë annë nuovë

chë ‘ncumènza kë tanta muortë,

kë tanta ‘uèrrë ‘ncoppë a lë grinë!

Siéntë attuornë a té

pruméssë e cummuzionë

e la gèntë chiagnë sola sola!

Ah! La genta…

La genta ci ha fattë l’uossë.

E po’, a la mézanottë,

puntualmèntë a la cunzégna

dë l’annë viécchië a u nuovë

zë štappënë buttiglië

z’appiccënë murtarèttë

cummë nn’haië ma’ sëntitë

‘énd’a la vita mia.

Povëra gènta, quanta …

quanta péna më facétë!

Tuttë ‘llë pruméssë pruffëriatë

so’ bèllë e scurdatë

e spëttamë n’annë sanë

pë dëvëntà pë nu mumèntë,

sulamèntë pë nu mumèntë

chiù bravë, ma…

frëcànnëcënë ‘e chi

la malasciorta addavérë l’ha acchiappata!…

1° gennaio 2005

Capodanno 2005

Se ne va l’anno vecchio/ con una carrettata di guai/ che consegna al nuovo/ che mena i primi passi/ (traballante) nelle bretelle / Guai…Quanti guai!…/Oddio che disastro per il mondo!/Povero anno nuovo/ che inizi con tanti morti/

con tante guerre sulle spalle/Senti attorno a te/ promesse e commozione/ e la gente piange sola sola/ ma poi, alla mezzanotte/ puntualmente all’ora della consegna/ dell’anno vecchio al nuovo/ si stappano bottiglie/ s’accendono fuochi d’artificio/ come non ho mai sentito/ in questa vita mia./ povera gente, quanta…/ quanta pena mi fate/ Tutte quelle promesse profferite/son belle e scordate/ e aspettiamo un anno intero/ per diventare per un momento/solamente per un momento più bravi, ma…/infischiandocene di chi/ la malasorte per davvero l’ha presa!

(1) štraccale: bretelle o redinelle (sostegni di corda o di stoffa o di cuoio per reggere il bimbo ai primi passi).

Visite: 1899