Dëspërazionë

Categoria: Poesia Dialettale Pubblicato: Venerdì, 11 Luglio 2014

51         audio   

                   Dëspërazionë

E’ morta! E’ morta!

Cumm’haja fa!

Cumm’haja fa!

‘Štu ninnë ‘nzinë

cu port’affà!

Zë lamëntava pë la vija

‘na uagliona tutta sola

e chiagnéa kë ru corë

pùurèlla e rëspërata

p’u maritë soccopatë.

-L’egoismë – lamëntava -

šta štrujènnë

la spècia umana.

‘ccirë terra, ‘ccirë sciumë,

‘ccirë purë piézzë ‘e giuvënë.

I’ nën saccë proipa,boh!

Andò va ru munnë mò.-

‘Nu signorë chë passava

vulèttë sapè

chë l’attrëštava,

chi éva morta(?)

sé la mamma o na sora

o se fussë na cummara

p’u dulorë chë lamëntava.

La ‘uagliona dëspërata

kë na lacrëma sciupata

- Sciè scëlatë – rëspunnèttë –

nnë ru virë tutt’attuornë

šta nu munnë dë cëcatë

e la spëranza z’è crëpata !”

1994

DISPERAZIONE

E’ morta! E’ morta!/Come devo fare/Come devo fare/ questo bimbo in grembo/ perché lo porto?/ Si lamentava per la strada/ una ragazza tutta sola/ e piangeva di cuore/ poverina e sconsolata/ per il marito disoccupato/ L’egoismo lamentava/ sta struggendo/ la specie umana/ uccide terra, uccide fiumi/ uccide pure pezzi di giovani/ Io non so proprio,boh!/ dove va il mondo ora/ Un signore che passava/volle sapere/ cosa la rattristava/ chi era morta/ se la mamma o una sorella/ o se fosse solo una comare/ per il dolore che lamentava/ La ragazza disperata con una lacrima sciupata/ ! Sei scemo- rispose-/non lo vedi tutto intorno/sta un mondo di ciechi/ e la speranza è crepata!”  

Visite: 1991