AUDIO:
Duménëca trišta
Ogg’è duménëca!
Purë lë nuvëlë hannë scapulatë
abbandunannë u ciélë d’acciarë.
Zë n’hannë jutë a repusà
luntanë, ncopp’all’ocèanë.
Ent’a chéšt’aria fina
la campana ‘e Sant’Antuonë sona
e lu ndi-ndò m’éntra ‘ncorë
cumm’a nu chiagnë d’orfanë
e z’ammischia a la trištézza mia
ca më prórë ‘mpiéttë.
Ninnë ‘mpréca, puórtemë a scì
ohi tatë! E nnë vo’ sapé
ch’a mmiéz’juornë
u ciffù m’aspètta.
O campana ‘è Sant’Antuonë,
tu ca sciè rëmašta sola
a vattë u sagliuocchë
tu sola puo’ capì
quantë më turmanta ‘št’ora
s’è jurnata ‘e fèšta.
1985
Oggi è domenica!/ Pure le nuvole hanno lasciato il lavoro/ abbandonando il cielo d’acciaio/ Se ne sono andate a riposar/ lontano, sopra gli oceani/ Dentro quest’aria fina/ la campana di Sant’Antonio suona/ e il ‘ndi-ndò m’entra nel cuore/ come un pianto d’orfano/ e si unisce alla tristezza mia/ che mi tormenta/ Il bimbo impreca, portami a uscire/ o babbo! E non vuol saper/ che a mezzodì il treno m’aspetta/ O campana di Sant’Antonio/ tu che sei rimasta sola/ a batter il battaglio/ tu sola puoi capir/ quanto mi tormenta ‘st’ora/ se è giorno di festa.
Glossario
Sagliuocche – battaglio.
Visite: 2063