La furtuna mija

• 

 

audio 

       23    La furtuna mia

Nu ciéllë ‘na sguiccia

m’ha mënatëe e tu subbëtë

m’ha rittë “ sciè furtunatë”.

So’ furtunatë e ‘nzë sa pëcchè…

Forzë sarrajë natë figlië ‘e ré.

O forzë nu tèrnë

avarrà štëpatë u Patatèrnë

a chésta capa cacata.

So’ furtunatë, oh oh!

Chisà së zianëmëe caccosa

m’ha lassatë a Nuovaiorca…

Pochë cë crédë… macchè!

So’ furtunatë, guarda:

Lë štéllë purë zë so’ ‘ncantatë

a ‘uardà ‘šta capa cacata.

So’ furtunatë, émbè…

putèa passà nu ‘uajë

e l’hajë štëpatë a té.

1985

LA FURTUNA MIA

Un uccello una cecchina/ mi ha buttato e tu subito/ mi hai detto “ sei fortunato”/ Son fortunato e non si sa perché…/ Forse sarei nato figlio di re/ O forse un terno/avrà conservato il Padreterno/ a questa testa cacata/Son fortunato, oh oh! Chissà se mio zio qualcosa/ mi ha lasciato a New YorK…/ Poco ci credo…macchè!/Son fortunato guarda/ Le stelle pure si son o incantate/ a guardare questa testa cacata/ Son fortunato embè…/potevo passare un guaio/ e l’ho conservato a te.

Visite: 1872