Pënzierë

• 

audio 

 

Cummë a štrëppunë ‘nzëcchitë

pënziérë vu rëmënitë

e l’anëma më turmëntatë.

Štradë bbrëcciatë, piérë nurë

gèntë affamatë, cosë perdutë,

famiglië pèrzë e ‘nnucènzë vënnutë.

Quanta scurë a lucë vu rëpurtatë!

Mò che u bruttë è luntanë

e l’anëma parë rassërënata

so’ cosë che tuttë zë so’ scurdatë.

E ‘štu corë è preoccupatë.

Quantë vuléssë ca chélla spëranza,

ca bruciava ‘mpiéttë a chi rëmanèttë

e ché manëchë affuciatë armava,

turnassë a àrdë rent’a lë piéttë

‘e ‘šta giuventù,

sanghë d’u sanghë nuostrë,

da nu stessë tradita e abbandunata.

2006

Pensieri

Come sterpi insecchiti/ pensieri voi ritornate/ e l’animo mi tormentate./ Strade brecciate, piedi nudi/ gente affamata, cose perdute/ famiglie distrutte e innocenze vendute./ Quanto buio a luce voi riportate!/ Ora che il brutto è lontano/ e l’anima rasserenata/ son cose tutte dimenticate./ Quanto vorrei che quella speranza/ che bruciava nei petti a chi scampò al destino orrendo/ e che maniche rimboccate armava/ tornasse ad ardere nei cuori/ di questa gioventù/ sangue del nostro sangue/ da noi stessi tradita e abbandonata.

Visite: 2074